Του Γιώργου Σανιδά
Στενάκι κατηφορικό, αδιέξοδο, χωρίς όνομα, χωρίς περαστικούς.
Σήμερα βουβό. Μέχρι πρόσφατα άχνιζε απ’ τα γέλια. Γεωργία, Βάγια, Γραμματεία και Μαρία.
Τέσσερεις αχώριστες γειτόνισσες του έδιναν ζωή.
Απόμεινε μονάχα η Μαρία.
Να ψηλαφεί τους ήχους κάθε βράδυ, να ψάχνει για σκιές…
