Του Γιώργου Σανιδά
Η Σκιάθος, τόπος που γέννησε και ενέπνευσε σπουδαίους πνευματικούς δημιουργούς, καλείται σήμερα να αναμετρηθεί με τη μνήμη και την ευθύνη της. Η παρούσα δημόσια επιστολή δεν είναι μια απλή διαμαρτυρία, αλλά μια τεκμηριωμένη πρόταση πολιτισμού και παιδείας: μια έκκληση προς τη Δημοτική Αρχή και το Δημοτικό Συμβούλιο Σκιάθου να αναλάβουν πρωτοβουλίες ουσίας για τη διάσωση, ανάδειξη και επανένταξη του έργου και της μορφής του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη στη συλλογική συνείδηση. Γιατί η τιμή στους πνευματικούς μας προγόνους δεν είναι ζήτημα παρελθόντος, αλλά πράξη ευθύνης απέναντι στο μέλλον.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΣ ΣΚΙΑΘΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗ
Κύριε Δήμαρχε, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι μέλη του ΔΣ Σκιάθου
Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που απευθύνομαι στο ΔΣ, και πάλι όχι για προσωπική υπόθεση. Η πρώτη ήταν το 2011 όταν και κατέθεσα διά ζώσης τις προτάσεις μου για τα 100 χρόνια απ’ την εκδημία του Παπαδιαμάντη οι οποίες αγνοήθηκαν τότε στο σύνολό τους. Τούτη τη φορά αποφάσισα να σας απευθύνω δημόσια επιστολή προσδοκώντας σε καλύτερη τύχη. Το σημερινό θέμα μου αφορά τον Αλ. Μωραϊτίδη που, μεταξύ πολλών άλλων, μας χάρισε τον Παρακλητικό κανόνα καθώς και Πανηγυρική Ακολουθία της ευρέσεως της Κουνίστρας, της οποίας η χάρη ελπίζω να σας φωτίσει.
Σε μια χώρα που δεν φροντίζει για την ίδια της την ψυχή, είναι επόμενο να αδιαφορεί -εκούσια ή ακούσια- για τον ισχυρότερο συνεκτικό ιστό του έθνους απ’ το οποίο συστήθηκε: την πανάρχαια κι απαράμιλλη γλώσσα της. Έτσι είναι φυσικό να παραγκωνίζονται πνευματικοί σκαπανείς που υπηρέτησαν το μεγαλείο αυτής της γλώσσας με το έργο τους σαν τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, πόσο μάλλον όταν αυτός τίμησε παράλληλα τη θρησκεία και τις παραδόσεις.
Παρακολουθώντας εδώ και χρόνια τα σύγχρονα γράμματα, πιστεύω πως σήμερα ειδικά είμαστε κυριολεκτικά στο παραπέντε του εξοβελισμού μεγεθών σαν τον Μωραϊτίδη με πρόσχημα την ‘ακαταλαβίστικη’’ γλώσσα του. Η γλώσσα του, παρόλο τον απύθμενο πλούτο της, ήταν και η δικαιολογία -αν είναι δυνατόν- για να βγει και από τα σχολικά βιβλία. Ο Μωραϊτίδης ολοένα και περισσότερο καθίσταται άγνωστος στους πολλούς και σε λίγα χρόνια θα ξεχασθεί εντελώς!
Η γενέτειρά του όμως η Σκιάθος, η οποία αποτέλεσε και την κύρια πηγή της έμπνευσής του, οφείλει να πράξει τα μέγιστα για να διατηρηθεί και στο μέλλον η μνήμη του μεγάλου της τέκνου και να διασωθεί το τεράστιο έργο του.
Γι’ αυτό τον σκοπό, χρειάζεται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός από το Δήμο που να στηρίζεται, κατά τη γνώμη μου, σε τέσσερεις βασικούς κι ομόκεντρους άξονες:
-Τη συγκέντρωση της εργογραφίας του και της βιβλιογραφίας- αρθρογραφίας που υπάρχει γι’ αυτόν, όπως επίσης και των όποιων χειρογράφων και ενθυμημάτων του, ώστε να γίνει επιτέλους ένα Μουσείο στον τόπο αντάξιό του. Ένα Μουσείο όμως ολοζώντανο, με διαρκή παρουσία στο γίγνεσθαι, ώστε να σηκώσει το βάρος της υλοποίησης και των υπολοίπων αξόνων.
-Την επανέκδοση των έργων του που σχεδόν δεν υπάρχουν σήμερα στην αγορά των βιβλίων κι εξ’ αυτού του λόγου κυρίως δεν τον έχουν γνωρίσει και όσοι νεώτεροι Έλληνες το επιθυμούν.
-Τη θέσπιση του Οκτώβρη ,στον οποίο γεννήθηκε κι απεβίωσε, ως μήνα Μωραϊτίδη στο νησί, όπου με ποικίλες δραστηριότητες θα τον επανασυστήνει η Σκιάθος κάθε χρόνο στον απανταχού ελληνισμό και όχι μόνο. Στο πλαίσιο αυτό, την εναρκτήρια χρονιά του θεσμού, πρέπει να δοθεί το όνομά του σε κάποιο δημόσιο κτήριο όπως το Γυμνάσιο Σκιάθου του οποίου διατέλεσε σχολάρχης …
-Την οργάνωση και τη διενέργεια, μετά από σχεδόν 100 χρόνια απ’ την εκδημία του, του πρώτου Συνεδρίου για τον Μωραϊτίδη με τη συμμετοχή των μελετητών του, που ευτυχώς αν και λίγοι, υπάρχουν ακόμα.
Μόνο έτσι η Σκιάθος θα επιτελέσει το καθήκον της απέναντί του και εσείς που παίρνετε τις αποφάσεις, θα μνημονεύεστε εσαεί για αυτό το σημαντικότατο έργο. Μόνο έτσι θα μπορέσει μια μελλοντική Δημοτική Διοίκηση να απαιτήσει απ’ την Πολιτεία την επανένταξη του Μωραϊτίδη στο πρόγραμμα της Εκπαίδευσης ώστε ν’ αρχίσουν να τον μαθαίνουν και τα παιδιά…
Εύχομαι σε όλους καλές γιορτές, υγεία και δύναμη…
Μετά τιμής
Γιώργος Σανιδάς
