Στη Σκιάθο, όταν πρόκειται για την υγεία των κατοίκων, η απάντηση είναι πάντα η ίδια: «δεν γίνεται, περιμένουμε την δωρεά».
Έξι, εφτά χρόνια τώρα, το νησί περιμένει ένα σύγχρονο μικρό ασθενοφόρο, λες και πρόκειται για σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο και όχι για βασικό εξοπλισμό δημόσιας υγείας.
Την ίδια ώρα όμως, όταν πρόκειται για «εκδηλώσεις», «φιέστες» και διάφορα ευφάνταστα πολιτιστικά πανηγύρια, η ταχύτητα αλλάζει. Υπάρχουν αποφάσεις, υπάρχουν εντάλματα, υπάρχουν χιλιάδες ευρώ. Γιατί εκεί, λεφτά υπάρχουν.
Σε πρόσφατο χρηματικό ένταλμα, ο Δήμος κρίνει απολύτως φυσιολογικό να διαθέσει πάνω από 4.000 ευρώ για εκδηλώσεις. Με κρατήσεις, υπογραφές και σφραγίδες όλα στην εντέλεια. Για να μη χαλάσει η εικόνα, για να μη λείψει το «θεάμα».
Αλλά για ένα ασθενοφόρο;
Για έναν άνθρωπο που παθαίνει έμφραγμα;
Για έναν τραυματία που περιμένει να έρθει βοήθεια από… αλλού;
Εκεί σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Εκεί «δεν είναι αρμοδιότητα», «δεν υπάρχουν χρήματα», «ας βρεθεί χορηγός».
Η προτεραιότητα είναι ξεκάθαρη.
Όχι η ανθρώπινη ζωή, αλλά η βιτρίνα.
Όχι η ασφάλεια των κατοίκων, αλλά το πρόγραμμα εκδηλώσεων.
Όχι το ασθενοφόρο, αλλά τα «αυτά».
Και το ερώτημα παραμένει αμείλικτο:
Πόσες εκδηλώσεις αντιστοιχούν σε μία χαμένη ώρα αναμονής;
Πόσα χειροκροτήματα χρειάζονται για να καλύψουν μία διακομιδή που δεν έγινε ποτέ;
Στη Σκιάθο του 2025, δεν λείπουν τα λεφτά.
Λείπουν οι προτεραιότητες.
Και όλα αυτά, όχι επειδή δεν υπήρχε λύση.Όχι επειδή δεν υπήρχε απόφαση.Αλλά για να μη χρειαστεί ποτέ να ειπωθεί ότι η αγορά ασθενοφόρου δεν ήταν “δική τους ιδέα”.Γιατί η πρόταση είχε ήδη κατατεθεί.Είχε συζητηθεί.Και είχε ψηφιστεί σε Δημοτικό Συμβούλιο.Κι όμως, έμεινε στο συρτάρι.Έτσι, το νησί συνεχίζει να περιμένει, οι πολίτες να ρισκάρουν και η δημοτική αρχή να σκορπά χρήματα αλλού, αρκεί να μη χρεωθεί πολιτικά κάτι που δεν της ανήκει επικοινωνιακά.
Γιατί τελικά, στη Σκιάθο,δεν είναι θέμα χρημάτων.Είναι θέμα εγωισμού, βιτρίνας και μικροπολιτικής.Και αυτά, δυστυχώς, δεν διακομίζονται με ασθενοφόρο.
